Zawał serca

Zawał serca

Jest najczęściej następstwem choroby wieńcowej. Jest to ograniczona martwica mięśnia sercowego, spowodowana ogniskowym ostrym niedokrwieniem. Przyczyną niedrożności naczynia wieńcowego jest zwężenie miażdżycowe lub skrzep zamykający światło tętnicy wieńcowej. Zawał mięśnia sercowego występuje najczęściej u mężczyzn, szczyt zachorowań występuje u osób w wieku 50-70 lat. Ze względu na układ naczyń wieńcowych zawał umiejscawia się z reguły w mięśniu lewej komory serca. Choroba może wystąpić u osoby dotychczas zdrowej, jako wyraz ostrej niewydolności wieńcowej. Może też zdarzyć się choremu z przewlekłą niedomogą wieńcową, u którego w ciągu kilku dni stopniowo wzrasta częstość i nasilenie bólów dławiących. Zawał zaczyna się silnym bólem za mostkiem, promieniującym do żuchwy, lewej ręki lub lewego barku. Ból zawałowy jest bardzo silny. Chory określa go jako rozpieranie klatki piersiowej lub pieczenie. Bólowi często towarzyszą różnie nasilone objawy wstrząsu. Zawał serca może mieć przebieg w różnym stopniu ciężki. W dużej mierze zależy to od pojawienia się powikłań, które można podzielić na wczesne i późne. Powikłania wczesne występują w pierwszych dniach zawału i mogą być przyczyna zgonu. Do późnych powikłań należą: tętniak serca, przewlekła niewydolność krążenia i powikłania zatorowo-zakrzepowe. Leczenie zawału mięśnia sercowego jest uzależnione od obrazu klinicznego.

Oceń: 3/5 z 1 ocen
Udostępnij:

Dodaj komentarz