Kardiomiopatia

Kardiomiopatia

Jest niezapalaną chorobą mięśnia sercowego. Kardiomiopatie pierwotne można podzielić na zastoinowe (najczęstsza postać) – charakteryzujące się znacznym powiększeniem serca w wyniku rozstrzeni i przerostu, zaciskające – będące wynikiem dużego zwłóknienia mięśnia sercowego oraz przerostowe – cechujące się rozległym przerostem mięśniówki lewej komory. Rozpoznanie choroby w jej początkowym okresie może być trudne. Gdy występują wyraźne objawy uszkodzenia mięśnia sercowego nie powinno ono nastręczać większych trudności, zwłaszcza jeśli bierze się pod uwagę współistnienie jednego z licznych czynników etiologicznych. W przypadku braku czynnika przyczynowego rozpoznajemy kardiomiopatię pierwotną, gdzie rokowanie jest niepomyślne. Wystąpienie niewydolności krążenia pogarsza sytuacje chorego. W kardiomiopatiach wtórnych rokowanie uzależnione jest od przyczyny uszkodzenia mięśnia sercowego. W leczeniu zasadniczym elementem jest prowadzenie oszczędzającego trybu życia. W niewydolności krążenia konieczne jest dłuższe leżenie w łóżku. Leczenie jej jest zresztą typowe – dieta niskosodowa, naparstnica, diuretyki. W kardiomiopatiach wtórnych, jeżeli to możliwe, stosuje się leczenie przyczynowe.

Oceń to post
Udostępnij:

Dodaj komentarz