Zapalenie wątroby wszczepienne nie występuje tak często jak typu A. Przenoszone jest na niewystarczająco wysterylizowanych strzykawkach i narzędziach chirurgicznych w trakcie wstrzykiwania leków lub narkotyków, podczas transfuzji krwi i zabiegów chirurgicznych. Do zakażenia może dojść także podczas kontaktów seksualnych, u fryzjera, kosmetyczki lub w studiu tatuażu, jeśli tylko dojdzie do naruszenia ciągłości tkanek. Niestety również w praktyce medycznej wciąż dochodzi do takich zakażeń wskutek lekceważenia właściwe oczywistych zasad higieny. Choroba powoduje zapalenie wątroby, wymioty, żółtaczkę, rzadko śmierć. Objawy: osłabienie, senność, bóle głowy, brak apetytu, wstręt do potraw tłustych, czasami gorączka, pod koniec pobolewanie wątroby, żołądka, objaw „pulsowania” w brzuchu po spożyciu posiłku. Okres wylęgania wynosi od 6 tygodni do 6 miesięcy, po którym następuje mniej lub bardziej wyrażona faza ostra. W 80% przypadków brak jest żółtaczki i objawów, które mogłyby być skojarzone z chorobą wątroby – chorzy nie są świadomi, że przeszli zapalenie wątroby. Szczególnie skąpe objawy pojawiają się w zarażeniach ze słabą odpowiedzią immunologiczną, które najprawdopodobniej przejdą w fazę przewlekłą. Leczenie jest głównie objawowe. W przypadku biegunek należy zapobiec odwodnieniu. W ostrym okresie choroby zaleca się leżenie w łóżku. W razie wystąpienia świądu stosuje się leki łagodzące ten objaw. Zastosować należy także lekkostrawną dietę.
Zapalenie wątroby typu B ostre
