Jest procesem zapalnym ścian przewodu słuchowego zewnętrznego i małżowiny usznej. Do głównych objawów należą: ból ucha (może być nasilony podczas pociągania za płatek uszny), świąd, wyciek patologicznej wydzieliny z przewodu słuchowego, częściowy niedosłuch (występuje raczej rzadko), zapalenie ochrzęstnej małżowiny usznej, zapalenie skóry przewodu słuchowego zewnętrznego, zapalenie części bębenkowej kości skroniowej, czyrak przewodu słuchowego zewnętrznego. Główną przyczyną rozwoju choroby jest zakażenie bakteryjne, najczęściej wywołane przez pałeczkę ropy błękitnej oraz gronkowca złocistego. Może być również wynikiem zakażenia grzybiczego wywołanego przez drożdżaki. Do zakażenia dochodzi najczęściej w wyniku uszkodzenia ścian przewodu słuchowego zewnętrznego. Na rozwój choroby narażone są osoby, które często korzystają z kąpieli w basenach, nieprawidłowo czyszczą przewód słuchowy zewnętrzny lub chorują na cukrzycę. Prawidłowe leczenie, prowadzone przez lekarza otolaryngologa, pozwala na usunięcie dolegliwości i całkowite wyleczenie. Przy braku odpowiedniego postępowania dochodzi do powstania powikłań, takich jak przejście procesu w stan zapalny, rozszerzenie się zapalenia na ucho środkowe czy niedosłuch.
Zapalenie ucha zewnętrznego
