Zakażenia gronkowcami

Zakażenia gronkowcami

Są przyczyną większości zakażeń ropnych skóry i nierzadko zmian w płucach, kościach, nerkach i innych narządach. Typowe zakażenia gronkowcowe wiążą się z powstaniem ropni. Gronkowce dzielą się na 3 rodzaje, zależnie od rodzaju wytwarzanego przez nie na pożywkach barwnika. Gronkowiec złocisty wytwarza złocistożółty barwnik, gronkowiec biały – biały, a gronkowiec cytrynowy – cytrynowy. Większość zakażeń u człowieka wywołuje gronkowiec złocisty. Zakażenia łagodne wywołane bywają przez gronkowce białe, zakażenie gronkowcem cytrynowym u ludzi zdarza się rzadko. Zajęcie tkanek przez chorobotwórcze gronkowce odbywa się w sposób charakterystyczny. Drobnoustroje rozmnażają się w miejscu wtargnięcia i rozprzestrzenianie ich jest ułatwione w następstwie wytwarzania przez nie hialuronidazy, która zwiększa przepuszczalność tkanki łącznej. U ponad połowy ludzi gronkowiec złocisty występuje w wydzielinie nosa, a u większości osób na skórze. Osoby, u których stwierdzono go w nosie, szczególnie często mają go też na skórze. Gronkowce występują najczęściej na grzbiecie dłoni, na przedramieniu i z tyłu na karku, nieco rzadziej wzdłuż linii środkowej ciała i w fałdach pachwinowych. Do leków stosowanych w zakażeniach gronkowcami należą: penicylina, erytromycyna, bacytracyna i inne. Leczenie musi być długotrwałe, ponieważ gronkowce giną pod wpływem tych leków powoli.

Oceń: 3.3/5 z 3 ocen
Udostępnij: