Wścieklizna

Jest niebezpieczną chorobą zakaźną, wirusową, występującą u dzikich zwierząt (lisów, borsuków i nietoperzy), powodującą zapalenie mózgu. W określonych przypadkach na wściekliznę mogą zapaść również ludzie. Choroba rozpoczyna się zazwyczaj mrowieniem, drętwieniem, pieczeniem, niekiedy bólem okolic miejsc pokąsania przez zakażone zwierzę. Właściwe objawy to: nadmierne pobudzenie psychoruchowe, gorączka, wymioty, napady drgawek, skurcze mięśni oddechowych, karku i gardła, wodowstręt, światłowstręt oraz omamy wzrokowe i słuchowe. Chorobę wywołuje wirus, który jest obecny w ślinie chorego zwierzęcia. W Polsce rezerwuarem i przenosicielem wirusa jest dziki lis. Źródłem zakażenia mogą być także inne dzikie lub domowe zwierzęta pokąsane przez chorego lisa. Nie udowodniono jednak przeniesienia zakażenia przez ślinę od chorego na wściekliznę człowieka. Do zakażenia może dojść też przez kontakt otwartej rany, błony śluzowej i jamy ustnej ze śliną zwierzęcia. Chorobę diagnozuje się przez analizę objawów, ale także wielu badań, które mają potwierdzić obecność wirusa we krwi. Wścieklizna jest bardzo niebezpieczna, bo wystąpienie jej objawów prowadzi do zgonu! Dlatego najważniejsze jest jej zapobieganie przed zakażeniem. Zwierzęta dzikie szczepi się poprzez wykładanie pokarmu zawierającego antygeny. Domowe powinno szczepić się przynajmniej raz w roku. Szczepienia dla ludzi są obowiązkowe.