Jest ostrą chorobą wirusową, występującą głównie u dzieci. Do zakażenia dochodzi przez kontakt bezpośredni z chorym lub nosicielem, głównie jednak drogą pokarmową, rzadziej kropelkową lub pyłową. Wirus z przewodu pokarmowego drogą krwi, dociera do przednich rogów rdzenia, gdzie niszczy komórki ruchowe, doprowadzając w ten sposób do trwałych porażeń. Do głównych objawów należą: ostro rozwijająca się gorączka, nieżyt dróg oddechowych, bóle głowy (utrzymujące się przez kilka dni). Po 7-14 dniach pojawiają się objawy oponowe oraz porażenie wiotkie mięśni kończyn, tułowia, gardła i krtani, zwykle niesymetryczne. Diagnostyka laboratoryjna polega na wykryciu wirusa w kale oraz swoistych przeciwciał we krwi. Wirus występuje w trzech typach. Wprowadzone w 1960 r. masowe szczepienia ochronne żywą atenuowaną szczepionką Koprowskiego-Sabina doprowadziły do opanowania w naszym kraju tej groźnej choroby. Obok wymienionej żywej szczepionki można stosować szczepionkę zabitą Salka, która jednak daje gorsze uodpornienie, a ze względu na wysoką cenę nie nadaje się do stosowania masowego. Leczenie opiera się na podawaniu gamma-globuliny, witamin i zabiegach fizykoterapeutycznych (właściwe ułożenie, masaże, kocowanie i inne). W przypadkach ciężkich porażeń – żelazne płuca, tracheostomia, antybiotyki.
Nagminne porażenie dziecięce (choroba Heinego-Medina)
