Najczęściej występująca choroba psychiczna spotykana u 1% populacji. Etiologia nie jest znana, przyjmuje się uwarunkowania genetyczne, konstytucyjne. Niektórzy podkreślają rolę takich czynników, jak organiczne uszkodzenie mózgu lub zakażenie wirusowe. Wiele znaczenia przypisuje się strukturze rodziny, warunkom wychowawczym, czynnikom środowiskowym. Poza tym zwraca się uwagę na zbyt trudne warunki życiowe, zwłaszcza konflikty emocjonalne. Schizofrenia występuje zwykle w okresie pokwitania lub kilka lat później. Przypadki występujące w dzieciństwie podobnie jak po 30 roku życia należą do rzadkości. Osiowymi objawami są: autyzm, rozszczepienie osobowości, ambiwalencja. Inne to urojenia, zwłaszcza prześladowcze, omamy i iluzje, lęk, natłok myśli, paramimia, paratymia itp. Wyróżnia się 4 podstawowe typy schizofrenii: prosta, hebefreniczna, katatoniczna, urojeniowa. Leczenie objawowe. Głównymi metodami są: farmakoterapia, leki psychotropowe, socjo- i psychoterapia. Wprowadza się różne sposoby rehabilitacji, terapię pracą. Dobre efekty dają różne formy pośrednie, ułatwiające chorym powrót do społeczeństwa (oddziały dzienne, hostele, domy grupowe). Najlepsze wyniki dają metody kompleksowe, czyli farmakoterapia, terapia rodzinna, socjoterapia oraz psychoterapia indywidualna i grupowa.
Copyright © 2024 Choroby od A do Z