Przewlekłe zapalenie tarczycy o podłożu autoimmunizacyjnym. W początkowym okresie tarczyca jest jednolicie i obustronnie powiększona. W miarę trwania choroby zmniejsza się, stając się twardą i zbitą, o spoistości kauczuku. Zwykle występuje umiarkowany stopień niedoczynności oraz objawy uciskowe. W patogenezie choroby odgrywa rolę autoimmunizacja na białko tyreoglobulinę i inne składniki tkanki tarczycy. Wstępnym czynnikiem uszkadzającym tarczycę i powodującym uwalnianie antygenów tarczycowych do krążenie mogą być: zakażenia, promieniowanie jonizujące, zabieg operacyjny itp. Choroba Hashimoto występuje u obu płci, chociaż częściej u kobiet, w każdej grupie wieku, ale u dzieci należy do rzadkości. Bardzo często jest mylnie rozpoznawana jako wole guzkowe nietoksyczne, wole guzowate, a nawet rak tarczycy. W leczeniu stosuje się podawanie tyroksyny lub sproszkowanej tarczycy. Postępowanie to nie wpływa na istotę schorzenia, powoduje jednak w większości przypadków zmniejszenie wola. Polecane dawniej leczenie operacyjne, nie jest dziś stosowane, aczkolwiek wskazaniem może być duże wole lub objawy uciskowe. Rokowanie jest dobre w sensie ogólnym – choroba nie prowadzi do inwalidztwa i nie stanowi ryzyka do życia. Konsekwencją choroby, zwykle bardzo późną, jest niedoczynność tarczycy.
Choroba Hashimoto
