Zmiany drożdżakowe na błonach śluzowych języka i jamy ustnej, pod postacią białych nalotów, zwykle u dzieci najmłodszych(do 3 m. życia) lub starszych wyniszczonych – leczonych antybiotykami, z uszkodzoną śluzówką albo ze złych warunków higienicznych. Naloty mogą być nieliczne lub obejmować całe gardło, krtań, a nawet przewód pokarmowy i drogi oddechowe. Chorobę wywołuje drożdżak – Candida albicans, szeroko rozpowszechniony w przyrodzie, będący saprofitem u ludzi zdrowych. Objawy występujące przy tym są słabo nasilone, gdyż chorzy zazwyczaj skarżą się tylko na palenie w ustach i trudności w połykaniu. W razie jednak bardzo silnego rozrostu grzybka, zwłaszcza u niemowląt, pleśniaki stanowić mogą poważna przeszkodę w odżywaniu. Rozpoznanie stawiamy na podstawie białych plam, występujących pod postacią jakby grubych nalotów, pokrywających błony śluzowe, dających się łatwo zdjąć bez krwawienia i bez zmian na błonie śluzowej. Różnicować je należy z nalotami błoniczymi, które ściśle przylegają do błony śluzowej, mają zaczerwienioną obwódkę, nie są tak grube i przybierają barwę szarobiałą. Po usunięciu nalotu błoniczego występuje krwawienie z powierzchni błony śluzowej. Leczenie polega na ścieraniu pleśniawki za pomocą wacików nasyconych roztworem z gliceryna, roztwór kwasu bornego do płukania oraz formamintowe tabletki do ssania w celu odkażenia. Leczenie penicyliną w stanach ciężkich może być również skuteczne.
Pleśniawki
