Odmrożenie

Są to zmiany wywołane działaniem niskiej temperatury, które w zależności od nasilenia dzielimy na 3 stopnie. Odmrożenie I stopnia – są to zmiany rumieniowo-obrzękowe, lekko piekące, ustępujące bez pozostawiania śladu. Odmrożenie II stopnia – są to pęcherze na podłożu rumieniowym, wolno gojące się, ustępujące bez pozostawienia blizn. Odmrożenie III stopnia – cechuje się powstawaniem pęcherzy, martwicy, bardzo powoli gojących się owrzodzeń, niekiedy obejmujące również tkanki głębsze (mięśnie, układ kostny). W przeciwieństwie do oparzeń nie występuje tu wstrząs. Czynnikami usposabiającymi są: upośledzone krążenie w miejscach przylegania skóry do chrząstek lub kości (nos, małżowiny uszne) lub na odsiebnych częściach kończyn, ucisk hamujący prawidłowe krążenie (np. ciasne obuwie), osobnicza nadwrażliwość na zimno, związana z zaburzeniami neurowegetatywnymi. Czynnikiem wywołującym jest działanie zimna, zwłaszcza w połączeniu z wilgocią. Leczenie odmrożeń I i II stopnia polega na usuwaniu czynników utrudniających krążenie, oczyszczeniu skóry oraz opatrunku z maści z antybiotykami i domieszką kortykosterydów. Natomiast odmrożenia III stopnia leczy się za pomocą antybiotyków, przetaczania plazmy lub płynu wieloelektronowego. Postępowanie chirurgiczne ma miejsce po oddzieleniu się tkanki martwiczej.