Narkolepsja

Główną cechą zespołu narkolepsji są napady snu w dzień. Często kojarzą się one z katapleksją, która polega na nagłej utracie napięcia postawnego mięśni. Etiologia w przeważającej większości przypadków jest niejasna (narkolepsja samoistna). W rzadkich przypadkach narkolepsja jest objawowa – następstwo śpiączkowego zapalenia mózgu, innych chorób z gorączką, urazy głowy. Kobiety chorują na narkolepsje nieco częściej niż mężczyźni. Napady snu mogą pojawiać się wielokrotnie w ciągu dnia. Trwają one od kilku sekund do kilku minut, rzadko kilka godzin. Od snu fizjologicznego różnią się tylko tym, że mogą występować w okolicznościach całkiem nieodpowiednich dla snu. Przed zaśnięciem chorzy odczuwają nieprzezwyciężona senność, w chwili zasypiania często mają omamy hipnagogiczne, a w czasie napadu snu – żywe marzenia senne. Mimo to wkrótce napad może się ponowić. Rzadszym objawem występującym w narkolepsji jest porażenie przysenne, występujące w chwili zasypiania lub budzenia się. Chory wówczas jest całkowicie przytomny, ale nie może wykonywać żadnego ruchu dowolnego przez kilka sekund lub kilka minut. Sen nocny u chorych często bywa skrócony i niespokojny, przerywany przez bardzo żywe marzenia senne. Narkolepsja samoistna rozpoczyna się zwykle między 10. a 40. rokiem życia i ma charakter przewlekły.