Padaczka

Zespół chorobowy, którego istotą są napady padaczkowe, z towarzyszącymi im zmianami czynności bioelektr. mózgu. Napady padaczkowe polegają na nagłym występowaniu zespołu objawów somatycznych(ruchowych lub czuciowych), wegetatywnych bądź psychicznych, spowodowanym rozmaitymi zmianami morfologicznymi albo metabolicznymi w mózgu. Podłożem napadu jest nadmierne, gwałtowne wyładowanie grupy komórek nerwowych, aktywizujących określone układy strukturalno-czynnościowe mózgu, co objawia się zaburzeniem ich czynności, zwykle o charakterze pobudzenia, rzadziej zahamowania. Rozróżnia się padaczkę objawową i o nieustalonej przyczynie. Napady padaczkowe ogólnie dzieli się na ogniskowe, czyli częściowe, pierwotnie uogólnione(małe i duże i niesklasyfikowane. Rozpoznanie padaczki opiera się na danych z wywiadu chorobowego, wskazujących na powtarzanie się napadów, na wynikach badania EEG, klinicznych badań neurologicznych i pomocniczych. Badania te pozwalają ustalić zarówno sam fakt występowania napadu, jak też ich naturę oraz przyczynę i lokalizacją ogniska padaczkorodnego w przypadkach p. objawowej, ogniskowej. Zmiany zachowania się i emocjonalne składniki napadu, zwłaszcza w przypadkach p.skroniowej, mogą nieraz maskować podstawowy składnik drgawkowy. Leczenie padaczki może być przyczynowe lub objawowe. Leczenie przyczynowe polega na usunięciu czynnika bezpośrednio wywołującego napady. Jednakże w większości przypadków usuniecie napadów jest niemożliwe. Stosuje się więc leki przeciwdrgawkowe, który chory musi przyjmować systematycznie, niekiedy przez wiele lat, pod stała kontrolą lekarską.