Jaskra

Jest chorobą narządu wzroku, która polega na postępującym uszkodzeniu nerwu wzrokowego (neuropatia jaskrowa) w wyniku słabszego ukrwienia nerwu oraz zwiększonego ciśnienia wewnątrz gałki ocznej. Może dotyczyć jednego oka lub obu, w tym samym czasie lub w odstępie kilku lat. Jaskra przebiega bez charakterystycznych objawów. Może jednak prowadzić do nieodwracalnego uszkodzenia nerwu wzrokowego, a nawet do utraty wzroku. Główne objawy to: poranne migreny, widzenie tęczowych pól wokół jasnego źródła światła, wpadanie na przedmioty, mdłości i zawroty głowy, podwyższone ciśnienie śródgałkowe, obniżona ostrość wzroku, zwężenie pola widzenia. W miarę rozwoju choroby dochodzi do tzw. widzenia lunetowego, które polega na tym, że widoczna pozostaje jedynie środkowa część pola widzenia. Głównymi przyczynami rozwoju jaskry jest wzrost ciśnienia wewnątrz gałki ocznej oraz niedostateczne ukrwienie nerwu wzrokowego. Wyróżnia się kilka typów tej choroby, które charakteryzują się specyficznymi objawami. Jaskra może być pierwotna (o nieznanej przyczynie) oraz wtórną (spowodowana urazem gałki ocznej, nowotworami lub wadami wrodzonymi). Ze względu na problemy wynikające z odpływu cieczy wodnistej wyróżnia się jaskrę z otwartym (częstsza u mężczyzn) lub zamkniętym (częstsza u kobiet) kątem przesączenia. Leczenie choroby jest procesem etapowym, który polega na obniżeniu ciśnienia śródgałkowego oraz polepszeniu ukrwienia nerwu wzrokowego.