Wewnątrzmaciczne obumarcie jaja płodowego, które odkleja się od przerosłej i rozpulchnionej błony śluzowej macicy (doczesnej), jednak nie zostaje wydalone na zewnątrz lub wewnętrznomaciczna śmierć płodu po 20 tygodniach ciąży. Przyczyn obumarcia płodu można wymienić bardzo dużo i są one najczęściej złożone. Bardzo niewiele z nich, jak np. okręcenie pępowiny wokół szyi, odklejenie się łożyska, ciężkie wady płodu lub inne stanowią pewną przyczynę zgonu dziecka. Jednak, aby precyzyjnie określić powód obumarcia płodu, trzeba przeprowadzić liczne badania specjalistyczne, takie jak sekcja zwłok martwo urodzonego płodu, badanie histopatologiczne fragmentów popłodu, badania genetyczne i inne. Wewnątrzmaciczne obumarcie płodu podejrzewa się w przypadku stwierdzenia braku wzrostu płodu lub ustania ruchów płodu. W I trymestrze kobieta może zauważyć ustanie bolesności uciskowej sutków, nudności i innych dolegliwości towarzyszących wczesnej ciąży. Obumarciu płodu najczęściej towarzyszą również inne symptomy, jak brak wzrostu masy ciała i obwodu brzucha, brak pierwszych ruchów płodu po 20 tygodniu ciąży, ustanie ruchów płodu w drugiej połowie ciąży i inne. Zatrzymanie nieżywego płodu może trwać tygodniami, miesiącami a nawet latami. Z uwagi jednak na poważne niebezpieczeństwa, jakie stan ten stwarza dla ustroju matki, ciążę obumarłą należy ukończyć.
Ciąża obumarła
