Bielactwo

Bielactwo

Choroba skóry przebiegająca pod postacią odbarwionych plam naskórka, różnego kształtu i wielkości. Skłonność do bielactwa ma podłoże genetyczne. Choroba może pojawić się w każdym wieku, jednak najczęściej występuje miedzy 10. a 30. rokiem życia. Objawy: odbarwione plamy z przebarwieniami na sąsiedniej, niezmienionej skórze, siwe włosy w obrębie tych plam, blada skóra, wrażliwość na światło. Plamy bielacze (odbarwienia) występują najczęściej na grzbietach rąk, twarzy i w okolicy narządów płciowych, są zwykle nieswędzące. Przyczyną powstawania bielactwa nabytego są zaburzenia w wytwarzaniu barwnika skóry – melaniny. Podejrzewa się również, że choroba może tło autoimmunologiczne, tzn. w wyniku zaburzonego funkcjonowania układu odpornościowego dochodzi do niszczenia przez ustrój własnych komórek, zawierających barwnik skóry. Hipotezę tę potwierdza fakt, że niektóre osoby chorujące na bielactwo nabyte chorują również na inne choroby o podłożu autoimmunologicznym (cukrzyca typu I, łysienie plackowate, toczeń rumieniowaty układowy). Chorobę rozpoznaje się na podstawie wywiadu lekarskiego, analizy stwierdzonych objawów klinicznych, wnikliwego badania lekarskiego. W przypadku stwierdzenia bielactwa najczęściej stosuje się leczenie zewnętrzne, ogólne połączone z fototerapią, przeszczep komórek barwnikowych. Chory powinien stosować środki, które chronią przed promieniowanie słonecznym, zawierające odpowiednie filtry, jak również używać kosmetyki maskujące.

Oceń to post
Udostępnij:

Dodaj komentarz