Jest zespołem objawów wynikających z niedostatecznego zaopatrzenia mięśnia sercowego w krew, która niesie tlen i inne składniki odżywcze konieczne do prawidłowego jego pracy. Powoduje to upośledzenie codziennej aktywności chorego. Krew doprowadzana jest do serca siecią tętnic, oplatających je niczym wieniec. Częściej na chorobę wieńcową zapadają mężczyźni (przeważnie w wieku 45-50 lat). Można ją podzielić na stabilne zespoły wieńcowe (np. dławicę piersiową stabilną) oraz ostre zespoły wieńcowe (np. dławicę piersiową niestabilną). Następstwa niedokrwienia mięśnia sercowego pojawiają się głównie podczas wysiłku fizycznego, a także w sytuacjach, gdy serce potrzebuje więcej tlenu. Do sytuacji tych zalicza się: gorączkę, nadczynność tarczycy, wyprawy wysokogórskie. Objawy choroby niedokrwiennej serca to przede wszystkim ból w klatce piersiowej umiejscowiony za mostkiem, który może promieniować do żuchwy, brzucha, szyi, ramion. Odczuwany jest jako ucisk, gniecenie, dławienie lub „ciężar w klatce piersiowej”. Wywołany jest przez wysiłek, ustępuje po odpoczynku i zwykle trwa kilka minut. Charakterystyczne jest to, że w miarę postępu choroby dolegliwości pojawiają się przy coraz mniejszym wysiłku. Leczenie zwykle polega na przyjmowaniu leków. Możliwe jest też wykonanie zabiegu operacyjnego, tzw. pomostowania aortalno-wieńcowego (bypass)
Choroba niedokrwienna serca
