Jest to bardzo niejednolita grupa chorób rozrostowych układu limfo-retykularnego, których cechą wspólną jest układowy, postępujący i niepomyślny przebieg. Na podstawie obrazu histopatologicznego i pewnych odrębności etiopatogenetycznych stany te dzieli się (roboczo) na ziarnicę złośliwą i tzw. chłoniaki nieziarnicze. Chłoniaki złośliwe nieziarnicze są to nowotwory układu limfo blastycznego, wywodzące się z komórek, odpowiadającym różnym szczeblom różnicowania ontogenetycznego limfocytów i w związku z tym bardzo różnorodne w obrazie morfologicznym, klinicznym i przebiegu. Chłoniaki o niższym stopniu złośliwości występują u dorosłych powyżej 30. roku życia, przy czym szczyt zachorowalności przypada między 60. a 70. rokiem życia. Chłoniaki o wyższej złośliwości występują również w młodszych przedziałach wieku – często u dzieci. Przyczyną zgłoszenia do lekarza bywa osłabienie, zmniejszenie masy ciała, poty nocne, a w postaciach bardziej złośliwych – niejasne stany gorączkowe. Zwraca uwagę skłonność do zakażeń. W wielu przypadkach brak jest dolegliwości, a przyczyną zgłoszenia jest przypadkowe stwierdzenie powiększenia węzłów chłonnych lub podwyższonej leukocytozy. Choroba może rozwijać się w każdym narządzie limfatycznym: w szpiku, w narządach wewnętrznych, w OUN i w skórze. Przebieg chłoniaków o niskiej złośliwości jest wieloletni, natomiast postaci o znacznej złośliwości gwałtowny, trudny do leczenia i w krótkim czasie niepomyślny.
Chłoniak złośliwy
