Jest złośliwym schorzeniem rozrostowym układy limfoblastycznego. Występuje głównie u dzieci, u których stanowi 95% białaczek, natomiast u dorosłych obserwowana jest przeważnie przed 30. rokiem życia i stanowi tylko 20% wszystkich ostrych białaczek. Poszczególne postaci choroby są właściwie białaczkową formą złośliwych chłoniaków i wywodzą się z komórek, których dojrzewanie zostało zahamowane na różnych szczeblach rozwoju układu limoblastycznego. Wyróżnia się około dziesięciu podtypów ostrej białaczki limfatycznej, uwarunkowanych różnym stopniem dojrzałości m.in. „powszechny”, „niezróżnicowany”. U dzieci najczęściej chodzi o postać „powszechną”, natomiast u dorosłych w połowie przypadków występują cechy podtypów T, które są bardzo oporne na leczenie i gorzej rokują ze względu na nawroty. Początek choroby jest zwykle ostry, z gorączką, objawami skazy krwotocznej, owrzodzeniami w jamie ustnej i gardle, powiększeniem wątroby, śledziony i węzłów chłonnych oraz bólami kostnymi. We krwi stwierdza się niedokrwistość, małopłytkowość, zwykle umiarkowanie podwyższoną leukocytozę, niekiedy leukopenię( u 10% chorych). Większość komórek szpiku i krwi obwodowej stanowią limfoblasty. W tej postaci bardzo często osiąga się długotrwałe remisje, niekiedy kilkakrotnie u tego samego chorego.
Białaczka limfatyczna ostra (ALL)
