Jest najczęściej następstwem stanu zapalnego jelita powodowanego zakażeniem bakteryjnym lub działaniem substancji toksycznych egzogennych. Również nadmierna ilość i jednostronność pokarmu (błędy dietetyczne) może prowadzić do ostrej biegunki, która zapewne jest tu zależna od względnego niedoboru enzymów trawiennych oraz pobudzenia motoryki jelita przez jego nadmierne rozciąganie. Biegunka po błędach dietetycznych zależy często od wpływu toksyn bakteryjnych zawartych w nieświeżych produktach spożywczych, a niekiedy jest wyrazem alergii pokarmowej. Krótkotrwałe biegunki neurogenne, występujące po stresach psychicznych, zwykle nie skłaniają chorego do udania się do lekarza. Biegunka ostra może trwać do 14 dni. Do głównych objawów należą: luźne, wodniste stolce, podwyższenie temperatury (może sugerować infekcję), odczuwanie kurczowych bólów brzucha, ból głowy i mięśni, brak łaknienia, złe samopoczucie, wymioty. Leczenie ogólne polega na przyjmowaniu płynów (np. herbata, rosół), w celu uniknięcia odwodnienia. Czasem podaje się leki przeciwbiegunkowe (np. loperamid), jednak jeśli można leczyć biegunkę innymi metodami, należy unikać leków ( nie wolno podawać leków przeciwbiegunkowych dzieciom poniżej 5. roku życia).
Biegunka ostra
