Biegunka jest to stan, w którym chory oddaje stolce o nadmiernie luźnej konsystencji (płynne lub półpłynne), w zwiększonej ilości i ze zwiększoną częstotliwością (więcej niż 3 na dobę). Może być ostra (trwa poniżej 14 dni) lub przewlekła (powyżej 4 tygodni). Należy ją leczyć, ponieważ może być przyczyną niebezpiecznego odwodnienia, szczególnie u dzieci i osób starszych. Biegunki przewlekłe można podzielić następująco: na tle zakażenia bakteryjnego lub pasożytniczego (np. przewlekła biegunka czerwonkowa lub amebowa), stanowiące zejście ostrego zakażenia jelitowego, na tle zaburzeń trawiennych, na tle zaburzeń metabolizmu kwasów żółciowych (biegunki chologenne), na tle wybiórczych defektów enzymatycznych (wrodzona biegunka z utratą chloru) i wiele innych. Główne objawy choroby to wodniste, luźne stolce, które mogą mieć różny kolor. Czerwony sugeruje krwawienie z jelit i może być oznaką poważnej choroby, natomiast czarny, smolisty wskazuje na krwawienie z żołądka i innych części górnego przewodu pokarmowego. Poza tym pojawia się gorączka, pobolewanie lub ból brzucha. Może również wystąpić odwodnienie, które jest sygnałem alarmowym. U dorosłych objawia się wzmożonym pragnieniem i suchością w ustach, u ludzi starszych może pojawić się wiotka skóra, zaburzenia orientacji, niepokój, zmiany zachowania. Natomiast u dzieci i niemowląt pojawiają się zapadnięte gałki oczne, suche wargi, maluch staje się senny i oddaje mniej moczu. W przypadku odwodnienia należy bezzwłocznie wezwać lekarza.
Biegunka przewlekła
