Jedna z najczęstszych chorób nerek, atakująca kłębki nerkowe(ciałko nerkowe). Może przebiegać w trzech postaciach klinicznych jako: 1) ostre, podostre lub przewlekłe rozlane z pierwotnym uszkodzeniem śródbłonków naczyń kłębkowych; 2) ostre, podostre lub przewlekłe rozlane nerczycowe zapalenie nerek z pierwotnym uszkodzeniem błony podstawnej naczyń kłębkowych(zespół nerczycowy); 3) ogniskowe zapalenie nerek. Proces chorobowy pierwotnie dotyczy kłębków, wtórnie powstają zmiany w kanalikach, tkance śródmiąższowej i naczyniach krwionośnych. Skutkiem zmian zapalnych w kłębkach jest zwężenie lub zarośnięcie ich naczyń włosowatych. Zmniejszenie przepływu krwi przez naczynia włosowate kłębków oraz uszkodzenie samego kłębka upośledza tworzenie się przesączu kłębkowego, jak również prowadzi do niedokrwienia nerek. W miarę postępu choroby kłębki szkliwieją, a wiele z nich może znikać. Zanikanie nefronów prowadzi do kurczenia się nerek i wzrostu tkanki łącznej. W cewkach powstają wtórne zmiany wsteczne, a w naczyniach stwardnienie. Wśród objawów klinicznych kłębkowego zapalenia nerek dominują: krwinkomocz, białkomocz, obecność wałeczków w moczu, obrzęki, nadciśnienie, upośledzenie czynności nerek. Postać ostra występuje zwykle u dzieci, trwa kilka tygodni i kończy się wyleczeniem w 80%. U dorosłych częściej przechodzi w postać przewlekłą, prowadzącą po latach do niewydolności nerek, której stadium końcowe stanowi mocznica. Zapobieganie polega na wczesnym zwalczaniu zakażeń paciorkowcowych. Leczenie antybiotykami.
Zapalenie kłębuszkowe nerek
