Oznacza zakłócenie prawidłowej częstości i/lub miarowości pracy serca. Może zależeć od 3 zasadniczych przyczyn: 1) nieprawidłowej czynności rozrusznika zatokowego; 2) wzmożonej, patologicznej pobudliwości pozazatokowych ośrodków bodźcotwórczych (tzw. ośrodków ektopicznych); 3) upośledzonego przewodzenia pobudzeń. W wielu zaburzeniach współistnieją 3 mechanizmy, tworząc złożone postacie zaburzeń rytmu i przewodnictwa. Elektrokardiograficzne podziały zaburzeń rytmu oparte są na mechanizmach ich powstania oraz na umiejscowieniu pozazatokowych ośrodków bodźcotwórczych. Wyróżniamy zaburzenia czynności węzła zatokowego (przyspieszenie zatokowe, niemiarowość zatokowa, zwolnienie zatokowe, zahamowanie zatokowe), zaburzenia rytmu na skutek wzmożonej bodźcotwórczości ośrodków pozazatokowych (pochodzenia przedsionkowego, węzłowego i komorowego) oraz zaburzenia przewodzenia (blok zatokowo-przedsionkowy, przedsionkowo-komorowy i blok śródkomorowe) Zagadnienie zaburzeń rytmu obejmuje szeroką problematykę diagnostyki elektrokardiograficznej, klinicznej oraz terapii. Prawidłowe leczenie wymaga prawidłowego rozpoznania. Jednak nawet najdokładniejsza analiza EKG nie wystarcza do podjęcia właściwych decyzji terapeutycznych. Niezbędne jest ścisłe powiązanie danych elektrokardiograficznych z oceną stanu klinicznego pacjenta.
Copyright © 2024 Choroby od A do Z