Oznacza większy lub największy stopień obniżania przedniej lub tylnej ściany pochwy, wraz z jej wypadaniem. Zależnie od stopnia wypadania wyróżnia się: wypadanie częściowe – tylko część macicy i pochwy przemieszczone są przed srom oraz wypadanie całkowite – cała pochwa wynicowana jest na zewnątrz i znajduje się przed sromem. W wynicowanej pochwie wyczuwa się całą macicę jak w worku. Obniżenie pochwy jest najczęstszym patologicznym objawem stwierdzanym u kobiet powyżej 30. roku życia. Przy tym stopień wypadania i towarzyszące subiektywne dolegliwości nie zawsze są proporcjonalne. Mniej lub bardziej wyraźne objawy obniżenia narządu rodnego stwierdza się prawie u wszystkich kobiet, które rodziły, przy czy nie powoduje to dyskomfortu (przynajmniej w młodym wieku). Z wiekiem stopień obniżenia najczęściej się zwiększa. W związku z tym występują, choć nie zawsze, charakterystyczne dolegliwości, do których należą: uczucie parcia i ucisku ku dołowi, bóle okolicy krzyżowej lub promieniujące do pachwin, objawy ze strony pęcherza moczowego (częste oddawanie moczu w małych ilościach, zapalenie pęcherza moczowego i odmiedniczkowe zapalenie nerek, wysiłkowe nietrzymanie moczu). Poza tym pojawiają się zaparcia i trudności w oddawaniu stolca, czasem pacjentki zgłaszają niekontrolowane oddawanie gazów. Obniżenie macicy wymaga leczenia tylko wtedy, gdy występują dolegliwości. Natomiast wypadanie macicy musi być leczone zawsze. Najskuteczniejsze jest leczenie operacyjne, które polega na plastyce pochwy i krocza.
Wypadanie pochwy
