Ostateczny etap obniżenia macicy, gdy dochodzi do całkowitego wynicowania pochwy i ukazania się macicy przed szparą sromową. Zależnie od stopnia wypadania wyróżnia się: wypadanie częściowe – tylko część macicy lub część macicy i pochwy przemieszczone są przed srom oraz wypadanie całkowite – cała pochwa wynicowana jest na zewnątrz i znajduje się przed sromem. W wynicowanej pochwie wyczuwa się całą macicę jak w worku. Obniżenie macicy jest najczęstszym patologicznym objawem stwierdzanym u kobiet powyżej 30. roku życia. Przy tym stopień wypadania i towarzyszące subiektywne dolegliwości nie zawsze są proporcjonalne. Mniej lub bardziej wyraźne objawy obniżenia narządu rodnego stwierdza się prawie u wszystkich kobiet, które rodziły, przy czy nie powoduje to dyskomfortu (przynajmniej w młodym wieku). Z wiekiem stopień obniżenia najczęściej się zwiększa. W związku z tym występują, charakterystyczne dolegliwości, do których należą: uczucie parcia i ucisku ku dołowi, bóle okolicy krzyżowej lub promieniujące do pachwin, objawy ze strony pęcherza moczowego. Poza tym pojawiają się zaparcia i trudności w oddawaniu stolca, czasem pacjentki zgłaszają niekontrolowane oddawanie gazów. Obniżenie macicy wymaga leczenia tylko wtedy, gdy występują dolegliwości. Natomiast wypadanie macicy musi być leczone zawsze. U starszych kobiet leczenie polega na zaszyciu pochwy pośrodku(sposobem Neugebauera i Le Forta). W innych przypadkach stosuje się plastyczny zabieg prawie całkowitego zamknięcia pochwy sposobem Labhardta, ewentualnie pochwowe wycięcie macicy z następową plastyką tylnej ściany pochwy.
Wypadanie macicy
