Tężyczka

Choroba spowodowana obniżeniem poziomu zjonizowanego wapnia w surowicy krwi z równoczesnym wzrostem fosforu. Prowadzi to do wzmożonej pobudliwości nerwowo-mięśniowej, która w okresie utajonym choroby manifestuje się szeregiem objawów, jakie może wywołać lekarz badający dziecko. Należą do nich: objaw Chwostka, objaw Ibrahima i Lusta, jak również objaw Trousseau. Choroba ta najczęściej występuje u małych dzieci z krzywicą, między 6. miesiącem a 2. rokiem życia, zwykle wczesną wiosną. Tężyczka noworodków może zależeć od nieprawidłowej czynności przytarczyc, zaburzeń i chorób matki w przebiegu ciąży, niedoboru witaminy D. Jawna tężyczka charakteryzuje się uogólnionymi drgawkami, kurczem dłoni i stóp, kurczem krtani z „pianiem”, zanoszeniem się dziecka. Kurcz oskrzeli w przebiegu choroby występuje rzadko, ale jest to objaw najniebezpieczniejszy dla życia dziecka. Przez cały okres napadu tężyczkowego, trwającego od kilkunastu sekund do kilku godzin, świadomość jest zachowana. Drgawki i niepokój opanowuje się podaniem wapnia i lekami uspokajającymi. Ciężki stan dziecka wymaga podania leków dożylnie. Następnie stosuje się duże dawki witaminy D, wapń, dietę zakwaszającą z ograniczeniem mleka, jarzyn i owoców. Zapobieganie tężyczki pochodzenia krzywiczego polega na zapobieganiu krzywicy.