Tworzy się najczęściej w dużych naczyniach tętniczych podstawy mózgu w wyniku zaburzeń budowy ścian tętnic mózgowych. Krew wypycha na zewnątrz fragment osłabionej tętnicy – powstaje workowate wybrzuszenie, które z czasem powiększa się, a jego ścianki stają się coraz cieńsze. Na tym etapie tętniak bardzo rzadko daje znać o sobie. Bywa, że uciskając na któryś z nerwów wychodzących z mózgu, wywołuje różne zaburzenia. Może powodować opadanie powieki, poszerzenie jednej źrenicy, podwójne widzenie czy pogorszenie ostrości wzroku. Większość chorych dowiaduje się o tym, że ma tętniaka dopiero w chwili, gdy ten pęka. Pojawia się wtedy nagły i rozpierający ból głowy, zwykle nasilający się podczas ruchu i najbardziej odczuwalny w potylicy i karku. Towarzyszą mu często nudności i wymioty, niekiedy światłowstręt. Wielu chorych mówi, że ból rozsadza im czaszkę i jest najsilniejszy ze wszystkich, na które cierpieli w życiu. Często dochodzi też do krótkotrwałej utraty świadomości. Zdarza się, że pierwsze krwawienie z tętniaka nie jest duże, a objawy po krótkim czasie ustępują. Nie wolno ich jednak lekceważyć. Należy jak najszybciej zgłosić się do lekarza, może nastąpić bowiem kolejne, większe krwawienie. Leczenie uzależnione jest od umiejscowienia i mnogości, może być zachowawcze lub neurochirurgiczne.
Tętniak naczyń mózgu
