Złośliwy nowotwór występujący u mężczyzn około 60. roku życia. Zachorowalność wzrasta wraz z wiekiem, największa przypada na 7. i 8. dekadę życia. Częściej występuje on u żonatych niż u mężczyzn, którzy pozostają w stanie wolnym. Duże znaczenie etiologiczne dla rozwoju choroby mają zaburzenia hormonalne. Nowotwór początkowo rośnie bezobjawowo w obrębie gruczołu, następnie przechodzi na otoczenie, daje przerzuty do węzłów limfatycznych przykręgosłupowych, śródpiersiowych, nawet podobojczykowych, często też do kości miednicy i kręgosłupa. Objawy raka gruczołu krokowego wynikają z zaburzeń w wydalaniu moczu. Pojawia się osłabiony lub przerywany odpływ moczu, a nieraz trudności w rozpoczęciu wydalania aż do niemożności oddania moczu w ogóle. Występuje krwiomocz. W przypadkach zaniedbania ból w okolicy krzyża, miednicy i górnych odcinków ud staje się stałą dolegliwością. Metoda leczenia zależy od zaawansowani choroby, stopnia utrudnienia odpływu moczu oraz stanu ogólnego chorego. Leczenie: w stadiach wczesnych operacyjne (prostatektomia radykalna) lub radykalne napromienianie. W stadiach zaawansowanych hormonoterapia, paliatywne napromienianie, chemioterapia i TUR (elektroresekcja przezcewkowa guza)
Rak gruczołu krokowego (prostaty)
