Polineuropatia

Jest to kliniczny zespół objawów, wynikający z uszkodzenia jednocześnie wielu nerwów obwodowych. Może być spowodowany rozmaitymi czynnikami etiologicznymi: zakaźnymi, toksycznymi, alergicznymi, niedoborami pokarmowymi, zaburzeniami przemiany materii. Obraz kliniczny polineuropatii wykazuje, niezależnie od przyczyny choroby, pewne wspólne cechy i znamionuje się trzema grupami dolegliwości, a mianowicie: objawami ruchowymi, czuciowymi i autonomicznymi. Wspólne cechy (w większości przypadków) to: symetria objawów, przewaga zajęcia odcinków odsiebnych niż dosiebnych, przewaga zajęcia kończyn dolnych niż górnych. Poza tym wyodrębnia się zespoły uszkodzenia poszczególnych nerwów (np. nerwu twarzowego, nerwu promieniowego) oraz w metabolicznych chorobach (cukrzyca, skrobiawica itp.), w chorobach gruczołów wewnętrznego wydzielania, w chorobach krwi, w kolagenozach i w innych chorobach ogólnoustrojowych. Istnieją także polineuropatie toksyczne i infekcyjne, alergiczne, genetyczne lub towarzyszące innych chorobom ośrodkowego układu nerwowego (np. stwardnienie rozsiane, choroba Wilsona). Leczenie ogranicza się zazwyczaj do zabiegów fizykoterapeutycznych, odpowiedniego zaaparatowania i ewentualnie przeprowadzenia korekcji chirurgicznych..W zaawansowanych stadiach rozważa się konieczność zastosowania sprzętu specjalistycznego (butów ortopedycznych, aparatów), a nawet zabiegu operacyjnego.