Niemożność spłodzenia potomstwa przez dojrzałego osobnika. Niepłodność żeńska wyraża się w niezdolności do zajścia w ciążę lub do donoszenia płodu. Niepłodność może być wrodzona, wywołana wrodzonym niedorozwojem lub brakiem gruczołów płciowych, wadami rozwojowymi w zakresie innych części układu płciowego.
Może być również nabyta, spowodowana:
1) uszkodzeniem gruczołów płciowych lub innych narządów układu rozrodczego przez różne procesy chorobowe, jak np. wirusowe zapalenie gonad w przebiegu świnki, rzeżączka, kiła, nieswoiste stany zapalne, nowotwory, gruźlica narządów rodnych;
2) zaburzeniami hormonalnymi, długotrwałymi chorobami wyniszczającymi, promieniowaniem jonizującym.
U kobiet występują okresy niepłodności fizjologicznej: przed pokwitaniem, po przekwitaniu, bezpośrednio przed i po miesiące. Leczenie zależy od przyczyny niepłodności, której ustalenie wymaga często złożonych, długotrwałych badań, np. cytohormonalnych, bioptycznych, przedmuchiwania kimograficznego. Leczenie może być hormonalne bądź operacyjne, jednak nie zawsze przynosi spodziewane efekty. Poza tym stosuje są tzw. techniki wspomaganego rozwoju, np. zapłodnienie in vitro, po którym zarodek jest umieszczany w macicy albo wstrzykiwanie pojedynczego plemnika do komórki jajowej.
