Wirus upośledzenia odporności, który zakaża i niszczy limfocyty, przez co organizm traci zdolność przeciwstawiania się różnym infekcjom. Liczba zakażonych wirusem HIV na świecie wynosi prawie 40 mln osób. Istnieją dwa typy wirusa HIV: HIV – 1 (częściej występuje w Europie i Ameryce Północnej) i HIV – 2 (Afryka Zachodnia i Azja). Do zakażenia dojść może poprzez kontakty seksualne z osobą zarażoną (bez prezerwatywy), drogą krwiopochodną, drogą wertykalną. Pierwsze objawy choroby są bardzo zróżnicowane i na tyle niespecyficzne, że rzadko wiąże się je z zakażeniem wirusem HIV. Zespół objawów występujących po kilku tygodniach od zakażenia określa się mianem ostrej choroby retrowirusowej, bo w tym czasie dochodzi do intensywnego namnażania się wirusa w organizmie. Do głównych objawów należą: złe samopoczucie, wysoka gorączka, powiększenie węzłów chłonnych i utrata masy ciała. W wyniku niezwykle złożonej działalności układu odpornościowego, po przebyciu ostrej choroby retrowirusowej, rozpoczyna się okres zwany fazą zakażenia utajonego. Okres ten może trwać od kilku do kilkunastu lat, a jedynym objawem klinicznym może być uogólnione powiększenie węzłów chłonnych, utrzymujące się długo, co najmniej 3 miesiące. W wyniku jej postępu (u osób nieleczonych średnio po 8-10 latach) rozwija się objawowe zakażenie wirusem HIV. W ciągu około 3. lat od fazy objawowego zakażenia HIV rozwija się AIDS. Obecnie nie ma leków, które prowadzą do wyleczenia zakażenia HIV.
Zakażenie wirusem HIV
