Jest to przewlekła choroba wątroby, która polega na nieodwracalnej zmianie jej prawidłowej budowy i utracie właściwych funkcji na skutek uogólnionego uszkodzeniu jej miąższu i tworzenia się tkanki bliznowatej. Na tego rodzaju uszkodzenia wątroba reaguje włóknieniem i podzieleniem miąższu na małe guzki. Najczęstsze objawy marskości to: osłabienie i łatwe męczenie się (długo jest jedynym symptomem choroby), skłonność do częstych krwawień na skutek zmian krzepliwości krwi, spadek poziomu białek we krwi, stany podgorączkowe, nudności, wymioty, utrata apetytu, pobolewanie w okolicy podżebrowej, zmniejszenie libido. Wiele osób nie wie, że ma marskość wątroby, dopóki nie wystąpią u nich powikłania (m.in. żółtaczka, świąd skóry, nadciśnienie wrotne i inne), pojawiające się głównie w zaawansowanym stadium schorzenia. W 30-50% przypadków przyczyna choroby zostaje nierozpoznana. Niemniej istnieją czynniki mogące sprzyjać jej rozwojowi, np. przewlekły alkoholizm, zapalenie wątroby, marskość żółciowa wątroby, marskość autoimmunologiczna. Choroba rozwija się powoli i ma przewlekły, najczęściej wieloletni przebieg. Rokowanie jest niepomyślne. Chorzy umierają z powodu krwotoku z żylaków przełyku, skazy krwotocznej lub śpiączki. Nie istnieje metoda leczenia, która byłaby wstanie cofnąć zmiany marskie powstałe w wątrobie. Można jedynie zmniejszyć szybkość postępowania choroby oraz zapobiegać i leczyć powikłania.
Marskość wątroby
