Inaczej ból głowy Hortona. Szczególny typ naczynioruchowego, napadowego bólu, znamionującego się niezwykłą intensywnością i bardzo charakterystycznymi objawami klinicznymi. To dość rzadka choroba, występuje u osób młodych lub w średnim wieku, przede wszystkim u mężczyzn. Istotę choroby stanowią napady bólowe. Ból jest zawsze silny, niekiedy pulsujący lub palący, jednostronny. Pojawia się nagle, bez zwiastunów i trwa krótko (10 – kilkanaście minut). Obejmuje gałkę oczną, skroń, policzek, czasem promieniuje do ucha, szczęki, potylicy, rzadko barku. W połowie przypadków można stwierdzić znamienne, ściśle periodyczne występowanie bólu, np. o określonej godzinie w nocy. Napadowi towarzyszy przeważnie, lecz nie zawsze, łzawienie, zaczerwienienie oka lub twarzy po stronie bólu, pot kroplisty na czole po tej stronie, wyciek surowicy z nosa. Cechą znamienną bólu głowy Hortona jest okresowe pojawianie się napadów w sposób zgrupowany. Po okresie nawrotu następuje krótsza lub dłuższa remisja. U części chorych nawroty zdarzają się głównie wiosną i jesienią. Próby przerwania samego napadu są bezskuteczne. Poleca się ze zmiennym skutkiem wdychanie czystego tlenu lub zakroplenie do oka tymolowy. Bardziej istotne jest leczenie zapobiegawcze.
Klasterowy ból głowy
