Kiła

Kiła

Choroba weneryczna wywołana przez infekcję krętkiem bladym, szerząca się głównie droga kontaktu płciowego (tzw. k. nabyta) lub przez przeniesienie zakażenia z chorej kobiety na dziecko w czasie życia płodowego (k. wrodzona). Kamice nabytą dzielimy na wiele stadiów: po 3-tygodniowym okresie wylegania następuje k. I-rzędowa surowiczo ujemna, od 6. tyg. do zakażenia mówi się o k. I-rzędowej surowiczo dodatniej, powyżej 9. tyg. rozpoznaje się k. II-rzędową(początkowo wczesną, potem nawrotową), powyżej 3. lat od zakażenia – k. późną. Między okresami k. objawowej chory znajduje się w stadium tzw. k. utajonej(brak objawów klinicznych, dodatnie odczyny serologiczne). W okresie k. późnej proces chorobowy może zająć ośrodkowy układ nerwowy, układ sercowo-naczyniowy, mogą powstawać w skórze i narządach wewnętrznych tzw. kilaki. Kiła wrodzona również dzieli się na wczesną(od urodzenia do 3. roku życia.) i późną (powyżej 3. roku życia). Do wykrycia krętków stosuje się badanie wydzieliny w ciemnym polu widzenia. W późniejszych okresach przeprowadza się badanie serologiczne krwi i płynu mózgowo-rdzeniowego. Leczenie kiły polega obecnie prawie wyłącznie na podawaniu. Istotne jest jak najwcześniejsze rozpoczęcia leczenia i bardzo dokładna kontrola po leczeniu, czasami przez dość długi okres(do kilku lat).

Oceń: 4/5 z 1 ocen
Udostępnij:

Dodaj komentarz