To przewlekła choroba przemiany materii (moczówka cukrowa) dotycząca pierwotnie metabolizmu węglowodanów, a wtórnie tłuszczów i białek o obniżonej tolerancji na wprowadzone do ustroju węglowodanowe składniki pokarmowe i niezdolności do prawidłowego śród-komorowego przetwarzania glukozy. Czynnikami przyśpieszającymi rozwój choroby są: otyłość, zakażenia, zatrucia, urazy, ciąża, choroby trzustki, niektóre zaburzenia endokrynologiczne. Przyczyną cukrzycy jest niedobór lub brak aktywności insuliny, hormonu wysp trzustkowych wytwarzanego w trzustce. W rozwoju choroby wyróżnia się cztery okresy: stan przedcukrzycowy, cukrzycę przemijającą, cukrzycę utajoną i cukrzycę jawną. Objawy cukrzycy pojawiają się, gdy organizm nie jest dłużej w stanie wyrównać zwiększonego stężenia glukozy we krwi. Główne z nich to: duże pragnienie, zwiększone łaknienie, wielomocz, zmniejszenie masy ciała, upośledzone gojenie się ran(świąd sromu lub podrażnienie napletka). U osób młodych, nieleczonych lub leczonych niewłaściwie, łatwo dochodzi do rozwoju ustrojowej kwasicy metabolicznej i śpiączki cukrzycowej.
Leczenie cukrzycy ma na celu:
- wyrównanie podstawowych zaburzeń metabolicznych za pomocą diety, doustnych leków przeciwcukrzycowych lub insuliny;
- osiągnięcie i utrzymanie prawidłowej wagi ciała;
- zapobieganie lub przynajmniej opóźnienie wystąpienia powikłań.
