Niedoczynność tarczycy

Stan chorobowy wynikający z niedostatecznego wytwarzania hormonów tarczycy. Prowadzi do obniżenia wszystkich procesów przemiany w ustroju i zmniejszenia jego aktywności(spowolnienie reakcji umysłowych, zaparcia, zwolnienie czynności serca, osłabienie, senność, powolna mowa, uczucie zimna, zmniejszona potliwość, osłabienie popędu płciowego). Skóra jest szorstka i sucha, włosy rzadkie i cienkie. Pojawia się obrzmienie twarzy, powiek, dłoni. Występuje niedokrwistość, wzrost poziomu cholesterolu we krwi. Stwierdza się obniżenie poziomu hormonów tarczycy we krwi oraz zmniejszone wychwytanie jodu promieniotwórczego przez tarczycę. Niedoczynność tarczycy może pojawić się w różnym wieku, stąd odróżnia się postać wrodzoną, młodzieńczą i dorosłych. Skutki braku hormonów tarczycy są związane z wiekiem chorego. Główne objawy chorobowe u młodego osobnika zależą od zaburzenia rozwoju(kretynizm), u dorosłego od obniżonej przemiany materii(obrzęk śluzowaty). W postaci młodzieńczej występują objawy pośrednie między kretynizmem a obrzękiem śluzowatym u dorosłych, głównie upośledzenie wzrostu i opóźnienie dojrzewania płciowego. W niedoczynności tarczycy potrzebna jest substytucja hormonów tarczycy. Zaleca się doustne preparaty tyroksyny. Pacjent musi skrupulatnie i regularnie przyjmować przepisane leki, jak również przestrzegać zaleconych badań kontrolnych.