Zapalenia tarczycy stanowią najbardziej niejednorodny pod względem etiologii i patogenezy zespół chorób gruczołu tarczowego. Zapalenia ostre i podostre są schorzeniami rzadkimi. Zapalenia przewlekłe występują dużo częściej niż poprzednio sądzono. Ostre infekcyjne zapalenie tarczycy jest to choroba rzadka, mogąca występować u obu płci i w każdej grupie wieku, wywołana przez bakterie przedostające się do tarczycy z krwioobiegu lub z ognisk, które znajdują się w najbliższej okolicy gruczołu tarczowego. Ostre zapalenie tarczycy pochodzenia niebakteryjnego występuje niekiedy u chorych po leczeniu radioizotopowym, a nawet wyjątkowo po podaniu dawki diagnostycznej izotopu. Może powstać również po podaniu TSH, jako odczyn na nici chirurgiczne u chorych po strumektomii, a wreszcie po urazie szyi z wtórnym pęknięciem gruczołu i krwiakiem. Podostre zapalenie tarczycy są to zmiany zapalne obejmujące część lub cały gruczoł tarczowy, które przebiegają z burzliwymi objawami klinicznymi, nie powodują jednak nigdy zropienia tarczycy. Przewlekłe zapalenie tarczycy (wole Hashimoto) jest chorobą charakteryzującą się występowaniem mniej lub bardziej wyrażonego wola, w którym obecne są ogniska nacieków limfocytarnych lub zmian włókniejących. Natomiast choroba Riedla to przewlekłe zapalenie tarczycy, prowadzące do postępującego zwłóknienia normalnej struktury gruczołu.
Zapalenie tarczycy
