Choroba wywołana nadmierną czynnością wydzielniczą tarczycy, jak również nieprawidłową czynnością podwzgórza i przedniego płata przysadki. Tarczyca jest powiększona zazwyczaj równomiernie, choć niekiedy może być powiększony tylko jeden płat lub cała tarczyca może się powiększyć w kierunku przestrzeni pozamostkowej, tworząc tzw. wole pozamostkowe. Na przekroju tarczycy widoczne jest wybitne zmniejszanie się światła pęcherzyków i bardzo niewielka ilość zmagazynowanego koloidu. Choroba Gravesa-Basedowa występuje znacznie częściej u kobiet niż u mężczyzn, a przyczyną jej są zazwyczaj zakażenia, urazy psychiczne oraz zaburzenia wielogruczołowe w okresie dojrzewania, przekwitania i ciąży. Chorzy skarżą się najczęściej na bardzo dużą pobudliwość nerwową, potliwość, bezsenność, biegunki i postępujące chudnięcie pomimo dobrego apetytu. Już na pierwszy rzut oka widoczny jest wytrzeszcz gałek ocznych, zależny od gromadzenia się nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej w przestrzeni pozagałkowej. W związku z wytrzeszczem stwierdza się objaw rzadkiego mrugania – tzw. objaw Stellwaga oraz objaw Graefego. Poza tym oczy chorych z nadczynnością tarczycy mają silny połysk. Bardzo duże zmiany odnotowuje się również w układzie krążenia. Serce jest znacznie powiększone, jego akcja przyspieszona. Ciśnienie tętnicze krwi jest także podwyższone. Nadczynność tarczycy może być leczona zachowawczo bądź operacyjnie.
Choroba Gravesa-Basedowa
