Jest rozrostem nowotworowym układu granulocytarnego szpiku kostnego. Choroba ma powolny przebieg, ale po kilku latach kończy się śmiercią. Przyczyny przewlekłej białaczki szpikowej nie są znane. Wydaje się, że jest to choroba różna od ostrej białaczki szpikowej i nawet czynnik etiologiczny jest inny. Wszystkie czynniki rakotwórcze mogą doprowadzić do powstania tego rodzaju białaczki, np. palenie tytoniu, wdychanie spalin samochodowych oraz wyziewów asfaltowych w dużych miastach. Podejrzewa się również, że przyczyną mogą być zaburzenia chromosomowe. W pierwszym okresie choroby zmiany dotyczą tylko szpiku, w którym dochodzi do rozplemu granulocytów. W późniejszym okresie obserwuje się rozrost pozaszpikowy granulocytów, przede wszystkim w śledzionie, która powiększa się i twardnieje. Rozrasta się tez wątroba. Liczba krwinek białych we krwi obwodowej wzrasta do kilkudziesięciu tysięcy. W rozmazie krwi stwierdza się liczne granulocyty w różnych stadiach rozwoju. Wobec dużego rozplemu białokrwinkowego może pojawić się niedokrwistość, która spowodowana jest tłumieniem układu czerwonokrwinkowego. W ostatnim okresie choroby dochodzi do nieograniczonego rozrostu komórek szpikowych we wszystkich tkankach i narządach. Chorzy giną z powodu skazy krwotocznej, wyniszczenia lub zakażenia bakteryjnego. Leczenie polega na stosowaniu cytostatyków, aż do zmniejszenia liczby leukocytów. W razie potrzeby przetacza się krew, stosuje kortykosteroidy i witaminy.
Białaczka szpikowa przewlekła (CML)
