Krótkowzroczność

Jest jedną z najczęstszych wad wzroku. Polega na nieprawidłowej zdolności skupiania promieni świetlnych, przechodzących przez soczewkę. W zdrowym oku widziane obrazy są ogniskowane na siatkówce, przetwarzającej sygnały świetlne na impulsy nerwowe, które przekazywane są do mózgu. Obraz w krótkowzrocznym oku zostaje skupiony przed siatkówką. Główne objawy krótkowzroczności to: nieostre widzenie okrągłych przedmiotów, wieczorne bóle głowy, zaczerwienienie oczu, wrażliwość na światło (tzw. światłowstręt), pochylanie się nad książką podczas czytania, oglądanie telewizji blisko ekranu, widzenie czarnych plam lub punktów. Wysoka krótkowzroczność może prowadzić do poważnych powikłań w postaci zmian zwyrodnieniowych siatkówki, naczyniówki, oraz odwarstwienia siatkówki. Jedną z najczęstszych przyczyn krótkowzroczności jest wydłużenie gałki ocznej, co prowadzi do nieprawidłowego skupiania promienie świetlnych. Widzenie przedmiotów, które leżą blisko jest prawidłowe. Obraz zostaje zamazany w przypadku patrzenia w dal. Według przeprowadzonych badań, krótkowzroczność jest prawdopodobnie wadą dziedziczną. Najczęściej rozwija się w okresie dojrzewania, co ma związek z procesami biochemicznymi, zachodzącymi w gałce ocznej. Ważna rolę odgrywają też czynniki środowiskowe: nadmierny wysiłek narządu wzroku oraz nieprawidłowe oświetlenie. Krótkowzroczność jest wadą łatwą do skorygowania za pomocą soczewek rozpraszających.