Choroba nowotworowa, cechująca się wytwarzaniem i rozprzestrzenianiem swoistej tkanki ziarniczej w węzłach chłonnych, śledzionie, a później w różnych narządach wewnętrznych: wątrobie, nerkach, płucach itp., a także w kościach a nawet skórze(choroba Hodgkina). O rozpoznaniu ziarnicy złośliwej decyduje zwykle nakłucie lub wycięcie węzła chłonnego i badanie histologiczne, wykazujące typową tkankę ziarniczą z komórkami Sternberga. Choroba ta występuje w każdym wieku – najczęściej u ludzi młodych. Pierwszym objawem jest bezbolesne powiększenie węzłów chłonnych zwykle w jednej grupie: najczęściej na szyi lub na karku, rzadziej w innych okolicach ciała, np. pod pachą, w pachwinie, w śródpiersiu lub w jamie brzusznej. Pojawia się gorączka typu falistego(gorączka typu Pela-Ebsteina), świąd skóry, poty, osłabienie. Narasta niedokrwistość, OB jest znacznie przyspieszony. W zależności od stopnia rozprzestrzeniania się zmian ziarniczych w ustroju, wyróżnia się 4 stadia choroby, a w zależności od charakteru utkania 4 typy histopatologiczne. Ma to znaczenie dla wyboru sposobu leczenia: napromieniowania jonizującego lub podawania leków cytostatycznych w różnych ich kombinacjach(tzw. systemy MOPP, ABVD). Nieleczona ziarnica nieuchronnie prowadzi do śmierci. Jednak wczesne rozpoznanie daje stosunkowo dobre rokowania.
Ziarnica złośliwa
