To zaburzenia oddychania polegające na powtarzających się okresach bezdechu o różnym czasie trwania (nie krótszym niż 10 sekund) lub spłyconym oddechu podczas snu, którego następstwem jest desaturacja tlenem oraz niepełnowartościowy sen. Ważnym parametrem przy diagnozowaniu zespołu jest wskaźnik bezdechu we śnie, czyli liczba epizodów bezdechu w ciągu godziny snu. Za patologiczne uznaje się występowanie przynajmniej 10 epizodów na godzinę. Problem bezdechu we śnie dotyczy kobiet i mężczyzn, przy czym najczęściej obserwowany jest u mężczyzn otyłych w średnim wieku. Rzadsze występowanie schorzenia u kobiet związane jest z odmienną budową anatomiczną krtani oraz obecnością żeńskich hormonów (ryzyko zachorowania wzrasta w wieku menopauzalnym). Zespół bezdechu we śnie nadal bywa rzadko rozpoznawany, co może oznaczać, że znajomość jego objawów wśród lekarzy jest niewielka. Szacuje się, że co czwarty pacjent, który zgłasza się z tego powodu do specjalistycznych placówek, kierowany jest tam przez lekarza. Etiologia choroby nie jest znana. Wiadomo jednak, że zespół może towarzyszyć innym jednostkom chorobowym. Wymienić należy choroby neurologiczne, endokrynologiczne: niedoczynność tarczycy, akromegalię oraz urazy klatki piersiowej. Leczenie odbywa się za pomocą stosowania protezy powietrznej.
Zespół bezdechu we śnie
