Choroba maniakalno-depresyjna polegająca na powtarzających się napadach euforii i depresji, rozdzielonych okresami względnej normalności. Każdy nawrót, zależnie od cechy głównej epizodu, może być zakwalifikowany jako depresyjny, maniakalny lub mieszany. Wystąpienie pojedynczego epizodu stanowi rzadkość. Nawroty choroby mogą mieć charakter sezonowy, wówczas rozpoznaje się afektywne zaburzenie dwubiegunowe o charakterze sezonowym. Chociaż u większości pacjentów z zaburzeniem dwubiegunowym w okresach remisji objawy ustępują, to jednak 20% do 30% tych pacjentów również w okresach remisji ma chwiejny nastrój i trudności w pracy zawodowej lub w sferze kontaktów z innymi ludźmi. Do głównych symptomów choroby należą: spowolnienie psychoruchowe, hipersomia (wydłużony czas snu) i przejadanie się. Jednakże podstawową cechą wyróżniającą afektywne zaburzenie dwubiegunowe jest przeplatanie się epizodów depresyjnych i maniakalnych. Nasilonym objawom manii często towarzyszy znaczne pogorszenie funkcjonowania zawodowego i społecznego. Nastrój jednostki w czasie trwania epizodu manii jest euforyczny i ekspansywny, często przerywany wybuchami niepohamowanego gniewu, a nawet przemocy, spowodowanymi odmową podporządkowania się jej planom i oczekiwaniom. U ludzi cierpiących na dwubiegunowe zaburzenia afektywne, przeciętnie występuje więcej epizodów niż u osób z zaburzeniem jednobiegunowym. Poza tym rokowania całkowitego wyleczenia są zniechęcające.
Zaburzenia afektywne dwubiegunowe
