Jest to najczęstsza postać wyprysku. Może on być wywołany czynnikami niealergicznymi – drażniącymi i alergicznymi, z którymi osoba styka się w życiu codziennym lub w pracy zawodowej. Różnicowanie pomiędzy odczynami toksycznymi a alergicznymi może być bardzo trudne. Wyprysk niealergiczny wywołują czynniki drażniące takie, jak środki czyszczące, piorące itp. W razie przewlekłego kontaktu dochodzi do zgrubienia i szorstkości skóry z popękaniami i złuszczaniem, co określa się mianem dermatozy ze zużycia. Wyprysk alergiczny związany jest z nadwrażliwością opóźnioną. Czynniki wywołujące to najczęściej: chrom, nikiel, kobalt, składniki gumy, barwniki, formalina, terpentyna, tworzywa sztuczne. Również czynniki fitotoksyczne i fotoalergiczne powodują zmiany wypryskowe pod wpływem promieni słonecznych o różnej długości fal widma. Należą tu leki oraz wybielacze optyczne w środkach piorących. Przebieg choroby jest zależny od rodzaju wyprysku. Wyprysk niealergiczny ustępuje zazwyczaj po zaprzestaniu działania czynnika drażniącego, natomiast alergiczny może rozprzestrzeniać się poza okolice kontaktu z alergenem. W okresie ostrym istnieje skłonność do wzmożonej reaktywności i odczynów typu wyprysku na rozmaite czynniki. W leczeniu stosuje się ogólne środki przeciwalergiczne oraz leczenie miejscowe – okłady, kremy, aerozole z kortykosterydami i leki odkażające lub antybiotyki.
Wyprysk kontaktowy
