To schorzenie, którego podłożem jest nadmierne wytwarzanie łoju. Charakteryzuje się występowaniem zaskórników, zmian skórnych grudkowo-kostkowych i torbieli ropnych. Wykwitem pierwotnym w trądziku jest zaskórnik, który może być otwarty lub zamknięty. Zaskórnik otwarty powstaje, gdy ujście gruczołu łojowego jest otwarte. Widoczny jest ciemny czop złożony z łoju oraz obumarłych komórek, na szczycie ciemno zabarwiony. Natomiast zaskórnik zamknięty powstaje, gdy ujście gruczołu łojowego zostało zamknięte, a gromadzący się łój powoduje poszerzenie gruczołu. Widoczny jest jako biały punkt na skórze. Najczęstsze lokalizacje zmian skórnych w trądziku to czoło, nos, fałdy nosowo-policzkowe, okolice głowy za uszami, okolice mostka, plecy (miedzy łopatkami). Powstający w zaskórnikach stan zapalny powoduje powstanie wykwitów grudkowo-krostkowych, a następnie ropnych. Trądzik może utrzymywać się bardzo długo. Objawy kliniczne ulegają zazwyczaj złagodzeniu w okresie letnim, co związane jest z większym nasłonecznieniem okoli ciała, w obrębie których stwierdza się zmiany skórne. Przyczyny trądziku są najczęściej złożone, gdyż w jego powstaniu mogą brać udział czynniki genetyczne, zaburzenia hormonalne i immunologiczne, kolonizacja skóry przez niektóre bakterie. Trądzik może być leczony miejscowo, doustnie, operacyjnie bądź za pomocą zabiegów korekcyjnych. Wszystko zależy od stadium trądziku i jego stopnia ciężkości.
Trądzik pospolity
