Rzeżączka

Choroba weneryczna wywołana przez dwoinki rzeżączki zwane tez gonokokami. Może upośledzić wiele narządów i nieleczona prowadzi do bezpłodności. Zakażenie następuje głównie przez kontakt płciowy, ale także przez wspólne używanie pościeli, ręczników, bielizny. U noworodków, zakażonych rzeżączką przez chorą matkę podczas porodu, rozwija się rzeżączkowe zapalenie spojówek, prowadzące do ślepoty. Aby temu zapobiec, wszystkim nowonarodzonym dzieciom zakrapla się do oczu azotan srebra. Okres wylęgania rzeżączki trwa od 1 do 10 dni(przeważnie 3). U mężczyzn choroba objawia się mniej lub bardziej obfitym ropnym wyciekiem z cewki moczowej oraz silnym pieczeniem i bólami przy oddawaniu moczu. Jest to ostra postać rzeżączki, w przypadku nieleczenia rozwija się stan przewlekły, który może dać groźne powikłania. U kobiet w kilka dni po zakażeniu pojawiają się upławy(ropna wydzielina z cewki moczowej i szyjki macicy), czasami z pieczeniem przy oddawaniu moczu; po paru dniach upławy mogą się zmniejszać, co wcale nie oznacza zdrowienia, bo proces zapalny rozwija się dalej i przechodzi do trzonu macicy, jajowodów, jajników i niekiedy nawet do otrzewnej. Jeżeli zarazki rzeżączki przenikną do krwiobiegu, mogą wędrować z prądem krwi do rozmaitych narządów i wywołać np. zapalenie stawów, pęcherzyka żółciowego i innych. Leczenie, dzięki antybiotykom a głównie penicylinie, kojarzonej także z sulfonamidami, nie jest uciążliwe i daje doskonałe rezultaty; u kobiet trwa dłużej.