Przedwczesne wydalenie płodu w pierwszych 16. tygodniach trwania ciąży. Poronienie bywa samoistne z przyczyn naturalnych lub prowokowane – świadomie wywołane.
Przyczyną poronienia samoistnego mogą być:
- uszkodzenie jaja płodowego uwarunkowane genetycznie lub spowodowane czynnikami zewnętrznymi, jak np. niedotlenieniem, zakażeniem, zatruciem, szkodliwym promieniowaniem;
- zmiany w narządzie rodnym, np. tyłozgięcie, nowotwory, niedorozwój macicy, niewydolność szyjki macicy;
- choroby ogólnoustrojowe matki, np. cukrzyca, ostre choroby zakaźne, kiła, toksoplazmoza, zaburzenia hormonalne, a także urazy psychiczne.
Jeśli u kobiety występują kolejno, co najmniej dwa poronienia samoistne – nazywa się je p. nawykowymi, należy rozpocząć poszukiwania ich przyczyn, badając zarówno kobietę, jak i mężczyznę. W zależności od stopnia zaawansowania rozróżnia się poronienia: zagrażające, w toku, niezupełne i zupełne. Szczególną odmianę stanowi p. zatrzymane(ciąża zamarła). W samoistnym poronieniu zagrażającym konieczne jest leczenie w łóżku, podawanie leków uspokajających i rozkurczowych, estrogenów. W p. niezupełnym dokonuje się wyłyżeczkowania jamy macicy. W p. nawykowym wskazane jest leczenie w warunkach szpitalnych, długotrwałe leżenie w łóżku, leczenie choroby podstawowej – stanowiącej przyczynę: w niewydolności szyjki macicy operacja Shirodkara.
