Spośród nowotworów łagodnych najczęściej spotykamy polipy, które w tej grupie stanowią 95%. Sadowią się one podobnie jak i nowotwory złośliwe przede wszystkim w końcowym odcinku jelita grubego. Jedynie w polipowatości rodzinnej zajmują one całe jelito grube. Polipy mogą siedzieć na szerokiej podstawie i mogą być usadowione na wąskiej szypule. Inną formą jest polip kosmkowy. Ma on szczególną skłonność do krwawień oraz do hipokalemii. Na ogół znaczna większość polipów zostaje bezobjawowa i znajdywane bywają przypadkowo przy badaniach radiologicznych lub endoskopowych z innych powodów. Część ich objawia się krwawieniami. Endoskopia wykrywa więcej polipów niż badanie radiologiczne. Do tej pory panowała zasada operacyjnego usuwania polipów kosmkowych, polipów na szerokiej podstawie, o jakichkolwiek podejrzeniach złośliwości i krwawiących. Polipy uszypułowane, ruchome, o średnicy mniejszej niż 2 cm na ogół zostawiano bez leczenia chirurgicznego, zalecając od czasu do czasu kontrolne badanie. Postęp nowoczesnej koloskopii, pozwalający na wewnątrzjelitowe usuwanie polipów pod kontrolą wzroku przy pomocy stalowej pętli z elektrokoagulacją, spowodował dużą zmianę w tej praktyce. Ten stosunkowo łatwy, bezbolesny, bez narkozy, bez potrzeby rekonwalescencji zabieg spowodował, że „łupem” endoskopisty padają przede wszystkim polipy małe i na długiej szypule jako najłatwiejsze do usunięcia tą drogą.
Polipy jelita grubego
