Grudki o hiperkeratotycznej, nierównej powierzchni, które nie powodują objawów podmiotowych, są zazwyczaj liczne w związku z samoprzeszczepianiem wirusa. Wykwitem pierwotnym jest grudka o średnicy od kilku do kilkunastu milimetrów, barwy szarej lub brunatnej, o wyniosłej szorstkiej powierzchni, usadowiona w skórze niezmienionej. Brodawki mogą być pojedyncze lub mnogie, niekiedy wykazują skłonność do grupowania się i zlewania w duże hiperkeratotyczne ogniska. Umiejscowienie brodawek jest rozmaite. Najczęściej występują na palcach rąk, niekiedy również w obrębie wałów paznokciowych oraz pod płytką paznokciową. Przy brodawkach na stopach dochodzi do zlewnych zmian o nierównej powierzchni, leżących na ogół w poziomie skóry. Są to tzw. brodawki mozaikowe, różniące się od brodawek stóp brakiem bolesności i powierzchniowym charakterem. Objawy podmiotowe zazwyczaj nie towarzyszą brodawkom zwykłym, z wyjątkiem brodawek około paznokciowych, które bywają nawet bardzo bolesne. Przebieg jest przewlekły, wielomiesięczny lub nawet wieloletni. Nowe wykwity powstają w otoczeniu ogniska macierzystego lub w miejscach odległych w wyniku przenoszenia wirusa. W miejscach zadrapania brodawki mogą mieć układ linijny. Okres wylęgania wynosi od kilku tygodni do kilku miesięcy. Zmiany nawet bardzo rozległe mogą ustępować samoistnie, co jest częstsze przy usuwaniu jednej lub kilku brodawek.
Brodawki zwykłe
