Grupa zaburzeń układu nerwowego, cechujących się występowaniem zespołów porażennych u niemowląt lub dzieci. Należą tu następstwa uszkodzeń układu nerwowego, powstałe w życiu płodowym, w czasie porodu lub we wczesnym okresie po urodzeniu. Przyczyną ich mogą być wady rozwojowe, uraz porodowy, niedotlenienie poporodowe, zapalenie opon mózgowych lub mózgu przebyte w życiu wewnątrzmacicznym, mózgowo-naczyniowe zaburzenia okresu niemowlęctwa, żółtaczka jąder podkorowych. Najczęstsza postacią jest porażenie kurczowe z atetozą, niezbornością, sztywnością mięśni, drżeniami. Pospolite są postacie mieszane, przy czym dołączyć się mogą zaburzenia mowy, apraksja, niedowidzenie połowiczne, niedorozwój umysłowy, apatia, zubożenie ruchów. Rozwój dziecka ruchowy, umysłowy i mowy jest opóźniony. W lżejszych przypadkach zaburzenia mogą przez szereg lat być niedostrzegalne, dopóki nie okaże się wyraźnie, że dziecko jest fizycznie i umysłowo mniej sprawne niż inne dzieci w tym samym wieku. Do najczęstszych postaci porażenia mózgowego dziecięcego należą: wrodzony niedowład kurczowy kończyn dolnych i górnych oraz dziecięce kurczowe porażenie połowicze. Leczenie ogólne usprawniające, w pewnych przypadkach farmakologiczne.
Porażenie mózgowe dziecięce
